De Evenaar werd aangelegd als een golvende weg, om de herinnering levend te houden aan het verre verleden, toen dit land nog water was. De middenberm vormde een no-go gebied, omdat er niets te beleven viel. Met het plan van Boto van der Meulen werd dit anders. Een langgerekt pad leidt in de zomer langs zeeën van wilde bloemen, naar kleur gegroepeerd op kleine heuvels. Voorzieningen voor basketballen, tennissen, skaten en jeu de boules, trekken actieve mensen aan. Men kan er talloze bomen herkennen, gegroepeerd naar soort. De gedichten van Almeerse dichters, uitgestanst in platen van cortenstaal, bieden de bezoeker de mogelijkheid tot reflectie op het leven.
